محمد انصاری مجری طرح و دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت فناوری اطلاعات، اظهار کرد: آغاز این پروژه در سال 1393 با هدف کشف چگونگی فرآیند تصمیم گیری در مغز و بررسی اساس و منشاء هوش با انجام پژوهش بر روی 147 نمونه تحقیقاتی بصورت جداگانه و ترکیبی شکل گرفت.

وی با بیان اینکه تا قبل از آغاز به کار این پروژه وجود هیچ گونه الگوریتم واحد و بنیادی در مغز انسان به اثبات نرسیده بود، افزود: نتایج حاصل از آزمایشات و تحقیقات مختلف نشان از وجود الگوریتم پایه‌ محاسباتی در مغز انسان داد. با آزمایشات بیشتر توانستم به چگونگی این الگوریتم پی برده و در نهایت به الگوریتمی واحد و بنیادی در فرآیندهای تصمیم گیری که در همه انسان‌ها مشترک است، دست یابم.

انصاری با اشاره به مطالعات انجام شده در این زمینه، خاطرنشان کرد: براساس مطالعات Houzel در سال 2009، تعداد نورون‌های مغز انسان حدود 86 میلیارد تخمین زده شده است که منجر به بیش از 1000 تریلیون اتصال (سیناپس) در یک لایه از مغز می‌شود.

مجری طرح اضافه کرد: با در نظر گرفتن لایه‌های دیگر مغز برای بررسی و سنجش روابط اولیه اتصالات سیناپسی، به نوعی با وضعیت بسیار پیچیده و ناامید کننده روبرو خواهیم شد. از این جهت ناامید کننده که سنجش آن نیازمند فعالیت صدها نخبه، دانشمند و متخصصان و همچنین تجهیزات سخت افزاری ویژه و حجیمی (معادل زمین فوتبال) است.

وی ادامه داد: با توجه به سخت افزار مورد نیاز و در نظر گرفتن روند پیشرفت و توسعه تکنولوژی‌های سخت افزاری و پردازشی، شاید بررسی نورون‌ها و اتصالات سیناپسی در مغز انسان بطور خوش بینانه ظرف 30 سال آینده میسر شود، گرچه معتقدم با پیشرفت علم با جنبه‌های دیگری از مغز انسان آشنا خواهیم شد که همین امر این فرایند را مستلزم تجهیزات پیچیده‌تری خواهد کرد.

مجری طرح با بیان اینکه امروزه تمامی روش‌هایی که برای بررسی فرآیندهای تصمیم گیری در مغز انسان بکار گرفته می‌شوند، روش‌هایی از جزء به کل رسیدن است، یادآور شد: به این معنا که در این روش‌ها به بررسی تک تک روابط بین پدیده‌های تصمیم گیری و ارتباط آنها با یکدیگر آنهم با استفاده از حداکثر توان سخت افزاری پرداخته می‌شود.

انصاری ادامه داد: در این تحقیقات با استفاده از الگوی رسیدن از کل به جزء با کشف و بدست آوردن الگوریتمی کلی و بنیادی در مغز که تمام تصمیمات تابعی از آن است، توانستم اصل ریاضی حاکم بر الگوریتم‌های محاسباتی در سراسر مدارهای عصبی را با وجود ویژگی‌های مختلف آناتومیک، پیدا کرده و با رویکردی سیستمی موفق به بررسی هر یک از بدنه‌های الگوریتم بنیادی، کاربرد و نحوه فرآیند تصمیم گیری آنها در مغز شدم.

وی با اشاره به ادعای توانایی شعرگفتن توسط هوش مصنوعی گوگل (2016)، گفت: هوش مصنوعی گوگل با خواندن 2865 رمان و با وابستگی شدید سخت افزاری، توانست کلمات با ربطی را که شاید بتوان به آن شعر نو گفت، ارائه دهد. این در حالی است که در سال 1393 برای تست توانایی‌های الگوریتمی که کشف کردم، تنها با ارائه چندین بیت از اشعار یکی از شعرای ایران، اشعاری کاملا شبیه سروده‌های آن شاعر با حفظ ویژگی‌های شعری آن از این الگوریتم بدست آمد.

انصاری خاطرنشان کرد: کشف و اثبات وجود الگوریتمی کلی و بنیادی در مغز، خود نکته‌ای است که به عنوان یک آرزو در دنیا مطرح است. البته محققان در آزمایشاتی که آذر 94 در دانشگاه آگوستا جورجیا صورت دادند، به این نتیجه رسیدند که احتمال دارد در مغز الگوریتمی بنیادی وجود داشته باشد که سایر تصمیمات تابعی از آن باشند.

به گفته انصاری ، با به کارگیری و کشف ابعاد بیشتر این الگوریتم بنیادی می‌توان بسیاری از مشکلات اساسی مطرح شده در هوش مصنوعی و شبیه سازی مغز انسان را حل و در علوم مختلف آن را پیاده سازی و حتی می‌توان در حوزه پزشکی راهکارهایی را برای درمان بیماری‌های مغزی ارائه داد.

وی ابراز امیدواری کرد که با همکاری دانشگاه‌هایی نظیر واحد علوم و تحقیقات که از امکانات سخت افزاری و نرم افزاری خوبی بهره مند است، بتوان این موضوع را پیش برده و نتایج مطلوبی از آن گرفت.